On the road to Machu Picchu

Ξημέρωσε και ακόμα είμαστε στο λεωφορείο. Η θέα του Abancay είχε τα ίδια χάλια με τις προηγούμενες επαρχιακές πόλεις. Παραζαλισμένοι μετά από 23 ώρες ταξίδι στο λεωφορείο, φτάσαμε στο Cusco. Κάτσαμε 5-10 λεπτά να ξεζαλιστούμε, μετά πήραμε ένα ταξί και μας πήγε στη γειτονιά των collectivos που έκαναν τα κοντινά δρομολόγια. Σε μια βρώμικη λασπωμένη αυλή μιας παράγκας υπήρχαν 2-3 βαν που περίμεναν να γεμίσουν για να φύγουν.

Ο οδηγός με τη βοήθεια επιβατών και της conductor φόρτωναν τα πράγματα. Κατά διαστήματα η conductor φώναζε για να γεμίσουμε και να φύγουμε. Ήταν μια κοπέλα μικρή στην ηλικία, ίσως και πιο νέα από εμένα, με απλό ντύσιμο και πρόσωπο ψημένο από τον ήλιο και το καθημερινό πήγαινε έλα, που φώναζε διαρκώς Ollanta, Urubamba, Ollanta, Urubamba, Ollanta. Σε ένα δρόμο μας έκανε παρατήρηση η αστυνομία, νομίζω μπήκαμε σε μονόδρομο ή κάτι τέτοιο. Πιο κάτω, στο μποτιλιάρισμα, έτυχε και σταματήσαμε μπροστά σε ένα ζαχαροπλαστείο. Καθώς πεινούσα, είπα στο Σ., «κοίτα γλυκά, special…». Η κοπέλα γύρισε και είδε τη βιτρίνα, κατάλαβε τι εννοούσα και χαμογέλασε. Χαμογέλασα και εγώ.

Από τα ηχεία του αυτοκινήτου ακούγονταν κάτι αγαπησιάρικες μπαλάντες. Λίγο αργότερα ο Σ. τη ρώτησε στα ισπανικά το όνομα του τραγουδιστή. Mac Salvador, μας είπε και συνεχίσαμε στο δρόμο μας. Βγήκαμε από την πόλη και αρχίσαμε να χάνουμε υψόμετρο κατεβαίνοντας καταπράσινες πλαγιές με καλαμπόκια και μποστάνια, με τους ντόπιους να φορούν τα παραδοσιακά τους ρούχα και να δουλεύουν στα χωράφια ή να συνοδεύουν τα ζώα στη βοσκή. Ξεκινήσαμε για Urubamba, κάναμε στάση σε ένα βενζινάδικο να αφήσουμε κόσμο και για κατούρημα, στη συνέχεια συνεχίσαμε για Ollantaytambo (ή αλλιώς για τους ντόπιους Ollanta).

Μας άφησαν πίσω από το σταθμό των τρένων που φεύγουν για το Machu Picchu. Κάναμε μια πρώτη έρευνα αγοράς για εισιτήρια, τρένα δρομολόγια: ήταν όλα πανάκριβα και υπήρχε ξεκάθαρη εκμετάλλευση. Από εκεί φορτωθήκαμε τα πράγματα και ανηφορίσαμε προς το κέντρο του χωριού-πλατεία. Από εκεί πίσω, σε ένα στενάκι, στην άκρη του χωριού, ήταν το Incas garden, το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει. Ήταν αρκετά καλό και με φιλικό προσωπικό. Κατεβήκαμε στην πλατεία και στα τρένα για να καταλήξουμε τελικά σε ένα τουριστικό γραφείο για να κλείσουμε πακέτο τη μετάβαση, την επίσκεψη και την ξενάγηση στο Machu Picchu με 198,00 δολάρια το άτομο. Όσο είχε ακόμα φως, κάναμε μια βόλτα στα στενά της Ollanta και τελικά καταλήξαμε να τρώμε σε ένα παρακμιακό σε ένα στενό στην πλατεία παρέα με ντόπιους και μερικούς τουρίστες

photos: nikos- stelios

Μπορεί επίσης να σας αρέσει...

2 Απαντήσεις

  1. Ο/Η stelios λέει:

    Ollanta, παραμυθένιο χωριό, ανέγγιχτο από τον μαζικό τουρισμό. Θυμάμαι με τέτοια λεπτομέρεια τις βόλτες στα σοκάκια, το γραφικό hostel που μείναμε, την καταπληκτική αλπάκα που έφαγα στο παρακμιακό ταβερνάκι με τον γέρο ενώ εσύ έτρεχες να βρεις τουαλέτα χτυπημένος από κάποιο φονικό βρώμικο ιό! χαχααα. Το καλό ήταν πως δεν μας χτύπησε το υψόμετρο παίρναμε και κάποια χαπάκια, έτσι απολαύσαμε τις μέρες μας εκεί. Οι τιμές για ΜΠ βέβαια είναι σκέτη κλοπή και φυσικά συγκρίνεις με τις τζάμπα τιμές που έχουμε εμείς για τα καταπληκτικά μας μνημεία….

  2. Ο/Η Νίκος λέει:

    Η ιωση χτύπησε ύπουλα μετα την επεισοδική επίσκεψη στο Machu Pichu….Αυτα στο επομενο κομματι σου που πρεπει να γραψει με τιτλο: your son has collapsed! χα χα!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *