Villazon: Μια ανάσα από Argentina

(Από Νίκος)

Ο φιλόδοξος στόχος μας ήταν να περάσουμε νύχτα στην Αργεντινή για να κερδίσουμε χρόνο, παρόλο που είχαμε διαβάσει στον παλιό μας ταξιδιωτικό οδηγό ότι τα σύνορα ήταν κλειστά τη νύχτα. Λέγαμε αποκλείεται, “μα να είναι κλειστά τα σύνορα το βράδυ τον 21ο αιώνα….”.

Στην Tupiza κάναμε μια στάση για να κατέβουν κάποιοι ντόπιοι, μαζί τους και 2 Γερμανίδες που επέλεξαν να μείνουν το βράδυ εκεί. Μας ρωτούσαν αν πάμε προς την πόλη, να πηγαίναμε όλοι μαζί… Ήταν σκοτεινά και επικρατούσε αυτή η υγρή ησυχία της νύχτας, ψαρωμένες και φοβισμένες πήγαν να βρουν το μέρος που θα έμεναν. Εμείς συνεχίσαμε με το ίδιο λεωφορείο, με τις ανύπαρκτες αναρτήσεις, που βρωμούσε τσίκνα, κλεισούρα, φαγητά και κρέατα σα να είσαι στο mercado. Στις 3:00 το ξημέρωμα φτάσαμε κουρασμένοι στη Villazon. Όταν παραλάβαμε τα πράγματα διαπίστωσα με φρίκη να έχει συμβεί το αδιανόητο: όλος ο σάκος μου είχε βραχεί από πετρέλαιο που είχε ποτίσει μέχρι μέσα τα ρούχα! Προφανώς θα υπήρχε κάποια διαρροή από μπιτόνι ή από τη δεξαμενή καυσίμου. Επιπλέον έκανε κρύο και τα σύνορα ήταν κλειστά, θα άνοιγαν στις 6 το πρωί. Αδιέξοδο!

Έπρεπε να κάνουμε κάτι. Χτυπήσαμε για να μείνουμε σε ένα Hostel,  δεν είχε χώρο, σε ένα άλλο δεν μπήκαν στον κόπο να μας άνοιξουν καν… Μέχρι το πρωί είχαμε να περιμένουμε 3 ώρες μέχρι να ανοίξουν τα σύνορα, με το κρύο να δυναμώνει, να σε τρυπάει και να μην έχεις άλλα ρούχα να φορέσεις… Ο Σ. μπήκε σε ένα πρακτορείο και βρήκε μια γωνιά, κούρνιασε και κοιμήθηκε λίγο, εγώ την έβγαλα στο όρθιο, αφού ούτε παγκάκι δεν υπήρχε ελεύθερο. Οι ντόπιοι ήταν προετοιμασμένοι για το κρύο και την πολύωρη αναμονή: έβγαλαν φαγητό, ξεδίπλωσαν κουβέρτες και γλαρωμένοι σκεπάστηκαν περιμένοντας να ξημερώσει.

Στις 5:30, μαζί με άλλους, ξεκινήσαμε με τα πόδια για τα σύνορα. Ένα ρέμα και μια μικρή γέφυρα ήταν δίπλα στο συνοριακό σταθμό, ο ήλιος είχε αρχίσει να ανατέλει και να σπάει την πρωινή υγρασία. Στις 6:00 άνοιξαν επιτέλους τα σύνορα και κατά τις 6:15 είχαμε περάσει και τον έλεγχο. Άλλη μια σφραγίδα κοσμούσε το διαβατήριο. Συνεχίσαμε με τα πόδια μέχρι το σταθμό τω λεωφορείων της La Quiaca, στην αργεντίνικη πλευρά των συνόρων, στη πλάτη μας πια είχαμε το Estado Plurinacional de Bolivia, που μας κέρδισε την καρδιά με την αυθεντικότητά του και τους κατοίκους του. Μπαίνοντας στην Αργεντινή μια πινακίδα σε καλωσόριζε, δείχνοντάς σου το μέγεθος της χώρας: Ushuaia 5121Km.

Δυστυχώς φωτο δεν πήραμε απο κεί (μέσα στα πετρέλαια και την παγωνιά της νύχτας τι όρεξη να έχεις για φωτο… ). Βάζουμε 2 ξένες ενδεικτικά με τις ανάλογες αναφορές

villazonΣύνορα Βολιβίας Αργεντινής (φωτο απο  εδώ)

ushuaia5121(φωτο από εδώ)

(Από Στέλιος)

Η αναχώρηση από το Potosi, μετά το θλιβερό τριήμερο που πέρασα, απ’ τη μια με λύπησε πιο πολύ γιατί δεν πρόλαβα να δω και να γευτώ την όμορφη αυτή πόλη παρά μόνο το πρωινό της τελευταίας μέρας, απ’ την άλλη ήταν αφορμή να κουνηθώ και να αναπνεύσω έστω τον αραιό αυτόν αέρα της.

Φτάνοντας στον εντυπωσιακό σταθμό λεωφορείων ήμουνα ψιλοχάλια. Πεινούσα αλλά φοβόμουνα να φάω μετά την πανωλεθρία των περασμένων ημερών. Όμως κάτι τσιμπήσαμε θυμάμαι και δεν ήταν άσχημο. Ξοδέψαμε κάμποσες ώρες στο σταθμό χαζεύοντας τον κόσμο μέχρι που βράδιασε και ήρθε η ώρα της αναχώρησης. Το σαραβαλάκι λεωφορείο που επιβιβαστήκαμε οδήγησε ώρες μέσα στη νύχτα.

Από λάθος εκτίμηση δεν μείναμε στην Tupiza. Θα μπορούσαμε να ξεκουραστούμε εκεί και την άλλη μέρα να φύγουμε άνετοι για αρτζεντίνα. Τα θέλαμε όμως και βρεθήκαμε στην τραγική Villazon με τον Ν. να βρωμάει πετρέλαιο, μέσα στο κρύο σε μια έρημη πλατεία… εντελώς τραγικά. Τη βόλεψα σε ένα εκδοτήριο εισιτηρίων για λίγο γιατί ο εκδότης άφηνε να μπουν αυτοί που είχαν κόψει εισιτήρια απ’ το πρακτορείο του αλλά μάλλον με μπέρδεψε κι έτσι γλύτωσα πολύ κρύο. Όσο για την τελευταία πρόταση του Ν. “…Μπαίνοντας στην Αργεντινή μια πινακίδα σε καλωσόριζε, δείχνοντάς σου το μέγεθος της χώρας: Ushuaia 5121Km….” είναι  μακράν η καλύτερη εισαγωγή που θα μπορούσα να σκεφτώ για την χώρα που με δίχασε τόσο πολύ για κάποιον προσωπικό λόγο, λίγα χρόνια πριν την επισκεφθώ…

Μπορεί επίσης να σας αρέσει...

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *