Βοσνία – Μαυροβούνιο 7/2023

Η απόφαση να περιηγηθούμε με τις μοτοσυκλέτες στην Βοσνία και το Μαυροβούνιο πάρθηκε αυθόρμητα μιας και η άλλη επιλογή μας να διασχίζουμε τον Πόντο στην Τουρκία απαιτούσε πιο πολλές μέρες. Έτσι, έχοντας μια βδομάδα στη διάθεσή μας και αφού είχαμε διασχίσει τις Δαλματικές ακτές παλιότερα, τα παράλια της Μικράς Ασίας όπως επίσης και τις γειτονικές χώρες Βουλγαρία και Ρουμανία αποφασίσαμε να δούμε τα εθνικά πάρκα του Μαυροβουνίου και της Βοσνίας καθώς και ορισμένες πόλεις στη διαδρομή.

Η έκπληξή μας ήταν μεγάλη και διαρκώς μεγεθύνονταν κάθε μέρα. Ποτάμια, λίμνες, παρθένα δάση, κοιλάδες, γέφυρες, επιβλητικά βουνά, όμορφα χωριά και περιποιημένες πόλεις. Ταυτόχρονα ευγενικοί άνθρωποι, καλή κουζίνα και εντυπωσιακό μωσαϊκό εθνοτήτων και πολιτισμών.

Αξίζει να θυμηθούν οι παλιότεροι και να πάρουν οι νεότεροι μια ιστορική εικόνα των γεγονότων της δεκαετίας του 90 που συγκλόνισαν και οδήγησαν στην κατάρρευση την πρώην Γιουγκοσλαβία. Χαρακτηριστικά, όπως αναφέρεται στην Wikipedia τα γεγονότα αλλά και η συμμετοχή του ΝΑΤΟ που χαρακτήρισαν την εμφύλια αυτή διαμάχη, έκαναν τον πόλεμο να μετατραπεί σε πολύπλοκη διεθνή σύγκρουση, με βαθιές πολιτικές και θρησκευτικές προεκτάσεις. Αποτέλεσε μια από τις πιο ανελέητες εθνικο-θρησκευτικές συγκρούσεις που γνώρισε η μεταπολεμική Ευρώπη

Παραθέτω από την Wikipedia τον σύνδεσμο: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%92%CE%BF%CF%83%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82

και την αγγλική έκδοση: https://en.wikipedia.org/wiki/Bosnian_War

Τα αποτυπώματα του πολέμου είναι παντού διάχυτα. Πολλά κτίρια μοιάζουν με κόσκινα και στέκουν απομεινάρια της ανθρώπινης παράνοιας που οδήγησε στο θάνατο πάνω από 100.000 ανθρώπους και ξεσπίτωσε εκατομμύρια.

Το μελανό σημείο τελικά ήταν η είσοδος στην αγαπημένη μας πατρίδα! Ατέλειωτες ουρές αυτοκινήτων στα σύνορα στο Γευγελή και μια λωρίδα δρόμος – ντροπή μέχρι έξω από τα διόδια της Χαλάστρας, γεμάτος λακκούβες και ξερά χόρτα που σκέπαζαν τις πλευρικές μπάρες. Αποκαρδιωτικό αίσθημα όταν ο δρόμος που περνάει από το Ζάγκρεμπ και διασχίζει την Σερβία και τα Σκόπια είναι φαρδύς διπλός με άριστο οδόστρωμα. Φυσικά η ακαταστασία των χωριών μας έρχεται σε αντίθεση με τα περιποιημένα χωριά των Βαλκάνιων γειτόνων. Δυστυχώς, μας έχουν όλοι ξεπεράσει….

Ο χάρτης της διαδρομής (Ο σύνδεσμος λειτουργεί καλύτερα από τον ενσωματωμένο χάρτη που δεν εμφανίζει κάποιες λεπτομέρειες της διαδρομής): https://goo.gl/maps/22ngxzCECMZfYTEr5

1η Μέρα Λάρισα – Σκόδρα (500 χλμ)

Νωρίς βρεθήκαμε στο δρόμο και περνώντας τα σύνορα σταματήσαμε να δροσιστούμε στο γραφικό Πόγραδετς στα παράλια της λίμνης Οχρίδας. Ο κόσμος είχε ξεχυθεί στις οργανωμένες παραλίες και τα καφέ-μπαρ της λίμνης. Πολύ όμορφα και περιποιημένα.

Ακολούθησε η γραφική διαδρομή δίπλα στο ποτάμι μέχρι το Ελμπασάν και κατευθυνόμενοι στα Τίρανα συναντήσαμε πολύ ζέστη. Βγαίνοντας από τα Τίρανα η κατάσταση έγινε αφόρητη λόγω της κίνησης. Η κίνηση συνεχίστηκε μέχρι τα Σκόδρα.

Την Αλβανία έχουμε διασχίσει κι άλλες φορές. Έχει βελτιωθεί πάρα πολύ το οδικό της δίκτυο. Νέοι μεγάλοι δρόμοι εξυπηρετούν την αλματώδη τουριστική ανάπτυξη των γειτόνων. Την ίδια εικόνα αποκομίσαμε και το προηγούμενο φθινόπωρο που είχαμε διασχίζει την αλβανική Ριβιέρα μέχρι την Αυλώνα (Vlorë). Ένα διπλό κομμάτι οδοστρώματος μεταξύ Τίρανα- Σκόδρα είναι δυστυχώς μικρό αλλά σύντομα ελπίζω θα κάνουν όλο τον δρόμο διπλό.

Τα Σκόδρα μας εντυπωσίασαν, είναι όμορφη πόλη και η νεολαία διασκεδάζει στα μπαρ και τα καφέ του κεντρικού πεζόδρομου μέχρι αργά.

2η Μέρα Σκόδρα – Φότσα (Foča) (355 χλμ)Νωρίς το πρωί κατευθυνθήκαμε προς την Ποντγκόριτσα την πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου. Ηταν Σάββατο η πόλη σχεδόν άδεια ο κόσμος μάλλον είχα κατευθυνθεί προς τα Δαλματικά παράλια. Αυτό που συναντάς στην Ποντγκόριτσα τελικά είναι αυτό που αντικρύζεις και στις περισσότερες βαλκανικές πόλεις.

Πολύ πράσινο, πάρκα, χαμηλή δόμηση, φαρδείς δρόμοι, πεζόδρομοι. Δεν στριμώξανε πανύψηλες οικοδομές και δεν εκμεταλλεύτηκαν και το τελευταίο τετραγωνικό μέτρο όπως οι μηχανικοί συμπατριώτες μας. Οι πόλεις είναι ανθρώπινες, ο κόσμος βλέπει ήλιο και πράσινο. Στο κέντρο το ποτάμι (Morača) διασχίζει και ομορφαίνει την πόλη.

Βγαίνοντας από την πρωτεύουσα κατευθυνθήκαμε προς Κολασίν αλλά πήραμε τον παλιό δρόμο με την κίτρινη ταμπέλα – και όχι τον καινούργιο αυτοκινητόδρομο με τις πράσινες ταμπέλες. Ο λόγος είναι αυτονόητος. Ο παλιός δρόμος ελίσσεται για πολλά χιλιόμετρα δίπλα από το ποτάμι σε μια εκπληκτική φιδίσια διαδρομή που παρακαλάς να μην τελειώσει! Υπόψη για φίλους μοτοσικλετιστές ο δρόμος είναι ο μικρός διπλανός P19 και όχι αυτός που αποτυπώνεται στον χάρτη της διαδρομής.

Το Κολασίν – χιονοδρομικό κέντρο- του Μαυροβουνίου είναι πανέμορφο και δροσερό το καλοκαίρι! Στάση λοιπόν για φρούτα και χυμούς και κατεύθυνση προς Zabljak ένα ακόμη χιονοδρομικό της χώρας. Η διαδρομή;;; Ακόμη μια απίστευτης ομορφιάς σερπαντίνα που ακολουθεί την κοιλάδα του Τάρα και οδηγεί στην ομώνυμη εντυπωσιακή γέφυρα. Φυσικά μια βουτιά στο ποτάμι μας ανανέωσε και μας έδωσε τις απαραίτητες δυνάμεις για το ταξίδι.

Στην γέφυρα επικρατεί πανικός! Κόσμος πολύς διασκεδάζει με το εκπληκτικά μακρύ flying fox! Τεράστια συρματόσχοινα μεταφέρουν ανθρώπους διψασμένους για αδρεναλίνη. Η γέφυρα είναι πανύψηλη και κάτω χάσκει το ρέμα που σου κόβει την ανάσα! Τα βανάκια για rafting στο ποτάμι πηγαινοέρχονται διαρκώς και όλη η τριγύρω περιοχή ζει από τον τουρισμό δραστηριοτήτων στη φύση.

Εντυπωσιασμένοι συνεχίζουμε την διαδρομή μας στην πανέμορφη κοιλάδα με προορισμό το Žabljak. Κόσμος πολύς και δω στη δροσιά των βουνών. Στάση για ελαφρύ φαγητό και ενυδάτωση.

Η συνέχεια είναι εξίσου εντυπωσιακή αν όχι ακόμη περισσότερο! Λίγο έξω από το Zabljak με προορισμό κοντά στο Pluzine παίρνουμε στα δεξιά μια πολύ στενή ασφάλτινη λωρίδα που ίσα που χωράει ένα αμάξι. Είναι ο δρόμος P14 που διασχίζει το βουνό και στα δεξιά σου είναι η κορφή Bobotov Κuk.

Η λωρίδα ανεβαίνει νωχελικά σε πανέμορφα βουνά και λιβάδια που με την χρυσο-καφετιά βλάστηση θυμίζουνε σκοτσέζικα highlands, transalpina ή ακόμα και τα λιβάδια της Μουσουνίτσας στα Βαρδούσια. Άγρια ομορφιά που δείχνει να είναι ένα κοινό μυστικό πολλών μιας και αρκετοί μοτοσυκλετιστές κατασκηνώνουν και ακόμη περισσότεροι περαστικοί απολαμβάνουν την θέα και φωτογραφίζονται.

Υπάρχουν και στον χάρτη τα σημεία απίστευτης θέας Durmitor View Point και πιο πριν το Prevoj Sedlo καθώς και άλλα πολλά σημεία που δεν χορταίνεις τη θέα!

Οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους…

Η διάσχιση του Μαυροβουνίου δεν λέει να τελειώσει. Είναι απόγευμα και μεις παρακαλάμε να μην τελειώσει η μέρα που μας εκπλήσσει διαρκώς. Τελικά αυτή η απίστευτη ποταμίσια διαδρομή αφού περνάει κάποια υδροηλεκτρικά φράγματα όπως αυτό του Mratinje Dam μας οδηγεί στα σύνορα της Βοσνίας.

Με συνοπτικές διαδικασίες είμαστε μέσα στη Βοσνία όπου όμως εδώ το σκηνικό με το ποτάμι και τα πολλά όμορφα κάμπινγκ δεν συμβαδίζει με τον βομβαρδισμένο δρόμο: αλλού χώμα αλλού φαγωμένη άσφαλτος. Φτάνουμε αργά σχεδόν βραδάκι στη Foča και διανυκτερεύουμε σε ένα όμορφο διαμερισματάκι. Η μικρή πόλη ήσυχη αλλά το ωραίο μπαράκι της μας χαλαρώνει με τα ποτά του, ενώ το διπλανό μισοκατεστραμμένο σπίτι μας υπενθυμίζει τα δεινά του πολέμου που βίωσε αυτή η πολυεθνική χώρα.

3η Μέρα Foča – Μόσταρ (150 χλμ)

Μόνο 150χλμ σήμερα γιατί το Μόσταρ θέλει τον χρόνο του! Το πιο τουριστικό μέρος της Βοσνίας αλλά και από τα πιο γραφικά! Η πολυ-φωτογραφημένη γέφυρα Stari Most, πάνω από τον ποταμό Νερέτβα δεσπόζει και μαγνητίζει τον επισκέπτη. Όπως γράφει η Wikipedia εδώ και αιώνες θεωρείται ένα σύμβολο γεφύρωσης της Ανατολής με τη Δύση, όχι μόνο του Χριστιανικού με τον Ισλαμικό κόσμο αλλά και των καθολικών Κροατών με τους ορθόδοξους Σέρβους. Η γέφυρα καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου της Βοσνίας και ανακατασκευάστηκε μετά τη λήξη του.

Η περιοχή και τα μαγαζάκια γύρω από την γέφυρα μονοπωλούν το ενδιαφέρον των τουριστών και το δικό μας. Τρώμε σε ένα άθλιο τουριστικό εστιατόριο -ίσως το χειρότερο της περιοχής!- αλλά μας αποζημιώνει το βράδυ ένα ωραίο live μουσικό δίδυμο που συνοδεύει το ποτό μας.

4η Μέρα Μόσταρ – Σεράγεβο (125 χλμ)

Νωρίς την άλλη μέρα κατευθυνόμαστε στο κοντινό Blagaj (Μπλάγκαϊ) για να δούμε το αξιόλογο σπίτι του Δερβίση (Dervish House) δίπλα στο ποτάμι και τα θεόρατα βράχια. Αξίζει οπωσδήποτε η επίσκεψη!

Αφήνοντας το σπίτι του Δερβίση σταματάμε στο δρόμο για το Σεράγεβο για ελαφρύ γεύμα πέστροφας. Εκπληκτικής ομορφιάς τοπίο δίπλα στο ποτάμι. Δεν σου κάνει όρεξη να φύγεις από το εστιατόριο πάνω στην εξέδρα…

Ο δρόμος οδηγεί στην ιστορική πρωτεύουσα το Σεράγεβο. Η “Ιερουσαλήμ της Ευρώπης” ή “Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων” είναι η μόνη μεγάλη ευρωπαϊκή πόλη που διαθέτει τζαμί, καθολική εκκλησία, ορθόδοξη εκκλησία και συναγωγή στην ίδια γειτονιά!

Χωμένο στο κέντρο των Δειναρικών Άλπεων, σε μια καταπράσινη κοιλάδα και τριγυρισμένο από πολλούς λόφους και βουνά, που μερικά ξεπερνούν τα 2χλμ, δεν είναι τυχαίο που φιλοξένησε τους χειμερινούς ολυμπιακούς αγώνες το 1984. Δυστυχώς η μόλυνση στο ειδυλλιακό αυτό περιβάλλον είναι τρεις φορές πάνω από τα όρια λόγω των βιομηχανιών και του πετ κοκ που καίνε τον χειμώνα, με το Σεράγεβο να κατατάσεται πολλές φορές ως την τρίτη πιο μολυσμένη πόλη στον κόσμο.

Η πόλη έχει το παλιότερο τραμ στον κόσμο μαζί με το Σαν Φρανσίσκο, έχει γοητεία, πολλά πάρκα, ωραία κτίρια και φυσικά την τουρκική συνοικία πόλο έλξης των πολλών τουριστών, Τριγυρίσαμε στα γραφικά σοκάκια της συνοικίας, είδαμε πολλά όμορφα τζαμιά και φυσικά φάγαμε κεμπάπ (κάπως άνοστο) αλλά και τα καλύτερα σιροπιαστά γλυκά -ακόμα πιο νόστιμα κι από αυτά της Πόλης!

Η διανυκτέρευση στο Σεράγεβο ήταν επεισοδιακή μιας και το maps.me που χρησιμοποιούσαμε μας ανέβασε στον λόφο που είχαμε κάνει κράτηση από λάθος αδιέξοδα στενά! Μας αποζημίωσε όμως η καλοσύνη και η φιλοξενία της οικογένειας που νοίκιαζε τον χώρο και δη των μικρών παιδιών που στήσανε πανηγύρι γύρω από τις μοτοσυκλέτες! Η εμπειρία της διαμονής σε ένα μουσουλμανικό προάστιο του Σεράγεβο ήταν μοναδική.

5η Μέρα Σεράγεβο – Μπάνια Λούκα (190 χλμ)

Μπορεί να 190 χλμ να φαντάζουν λίγα όμως χρειάζονται 3 ώρες να φτάσεις στην Μπάνια Λούκα την όμορφη πόλη με το ρωμαϊκό κάστρο (Kastel), τους φαρδείς δρόμους, τον πολυσύχναστο πεζόδρομο και την εντυπωσιακή ορθόδοξη εκκλησία με τους χρυσαφένιους τρούλους.

Ερχόμενοι από το Σεράγεβο στα δύο τρίτα της διαδρομής κάναμε μια μικρή παράκαμψη προς την Jajce (Γιάιτσε), μια μικρή πολύ γραφική πόλη με τους ομώνυμους καταρράκτες, που οπωσδήποτε αξίζει να δει ο ταξιδιώτης και άλλη μια στάση για μπάνιο αναζωογόνησης στο ποτάμι.

Να σημειώσω με την ευκαιρία πιο εντυπωσιακοί καταρράκτες είναι στη Kravica δυτικά του Μόσταρ που είχα επισκεφθεί σε κάποιο άλλο ταξίδι.

Αντιγράφοντας από της Wikipedia η Μπάνια Λούκα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης μετά το Σεράγεβο και έδρα κυβέρνησης και μεγαλύτερη πόλη της Σερβικής Δημοκρατίας (Republika Srpska).

Η Μπάνια Λούκα ως έδρα κυβέρνησης της Σερβικής Δημοκρατίας (μια από τις 2 οντότητες της Βοσνίας Ερζεγοβίνης η άλλη οντότητα είναι η Ομοσπονδία Βοσνίας Ερζεγοβίνης) συγκεντρώνει πολλά κυβερνητικά κτίρια, ενώ είναι και η έδρα του ομώνυμου πανεπιστημίου. Οι περισσότεροι κάτοικοι σχεδόν 86% είναι Σέρβοι στην απογραφή του 2013. Η επικράτηση του χριστιανικού στοιχείου σε σχέση με το Σεράγεβο και το Μόσταρ είναι εμφανής παντού: από το τρόπο ντυσίματος των γυναικών μέχρι την κουζίνα και το σερβίρισμα αλκοόλ στα μαγαζιά.

Τα παλιότερα κτήρια στην Μπάνια Λούκα χτίστηκαν την περίοδο της Τούρκικης κατοχής, μεταξύ αυτών και πολλά τζαμιά με πιο γνωστό το Φερχάδια. Το Φερχάδια κατεδαφίστηκε κατά τη διάρκεια του τελευταίου πολέμου αλλά ξαναχτίστηκε γρήγορα. Η Αυστροουγγαρία έχτισε πολλά κτήρια στον πεζόδρομο “Γκοσπόντσκα” και κατά τη διάρκεια του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας έχτισαν το Μπάνσκι ντβορ, το παλάτι της πόλης (Gradska palata), Τράπεζα (σήμερα: Παλάτι της Σέρβικης Δημοκρατίας), θέατρο και ορθόδοξη εκκλησία (η οποία επίσης κατεδαφίστηκε και ξαναχτίστηκε το 2004). Η Μπάνια Λούκα είναι γνωστή σαν “Πράσινη πόλη” εξαιτίας των πάρκων και των λεωφόρων της.

Απολαύσαμε την χαλαρότητα και ηρεμία της πόλης παίρνοντας ένα μικρό δείπνο στον κεντρικό πεζόδρομο και πίνοντας ντόπια ρακί που την κάνουν από δαμάσκηνα.

6η Μέρα Μπάνια Λούκα – Νις (630 χλμ)

Τα δύσκολα της επιστροφής ήταν μπροστά μας. Σπάσαμε την επιστροφή με μια διανυκτέρευση στη Νις μιας και η άλλη εναλλακτική ήταν το Βελιγράδι που είχαμε όλοι επισκεφθεί στο παρελθόν. Έτσι για οικονομία χρόνου θα μας έβρισκε το βράδυ στην σερβική πόλη που αποδείχτηκε πολύ καλή επιλογή.

Στα σύνορα με την Κροατία αριστερά από την Gradiška κάναμε μια μικρή παράκαμψη προς το Jasenovac (Γιασένοβατς) για να δούμε ένα ιστορικό χώρο, το στρατόπεδο συγκέντρωσης που οι Κροάτες δεν θέλουν να θυμούνται μιας και κει εξόντωσαν χιλιάδες Σέρβους, Εβραίους, μουσουλμάνους, Ρομά κλπ. Το στρατόπεδο κατασκευάστηκε και διοικούνταν από το καθεστώς Ουστάσι και όχι από τους Ναζί. Ανατριχιαστικό και βαρύ θέαμα δυστυχώς που δεν θα πρέπει να ξεχνούν και οι νεότεροι. Το όνομά του Άουσβιτς των Βαλκανίων δεν είναι τυχαίο… Περισσότερες πληροφορίες εδώ

Η τύχη ήταν μαζί μας καθότι στην άχαρη, μονότονη αλλά πολύ καλή οδικά εθνική οδό είχαμε δροσιά και λίγη κίνηση σχετικά. Είχα διανυκτερεύσει άλλη μια φορά στη Νις πριν 7 χρόνια όταν πρωτοαγόρασα την μοτοσυκλέτα και είχαμε τότε κάνει τις Δαλματικές ακτές (Δες το άρθρο εδώ).

Η Νις όμορφη, καθαρή, περιποιημένη μας φιλοξένησε και απολαύσαμε στον πεζόδρομο το πιο ωραίο δείπνο της εκδρομής ακούγοντας ωραία ζωντανή μουσική από το διπλανό μπαρ.

7η Μέρα Νις – Λάρισα (520 χλμ)

Τα τελευταία 500 χλμ ήταν και τα χειρότερα λόγω ζέστης, απίστευτης κίνησης στα ελληνικά σύνορα και βέβαια το γνωστό ελληνικό χάλι του δρόμου Γευγελή – Χαλάστρας. Κρίμα για την εντύπωση που παίρνει ο ταξιδιώτης ή ο τουρίστας ερχόμενος από ένα πολύ καλό διπλό δρόμο των Βαλκανίων να μπαίνει υποτίθεται σε χώρα της ΕΕ και να βλέπει τα χόρτα τις λακκούβες και το μονή οδική λωρίδα για πολλά χιλιόμετρα.

Κάποιες Λεπτομέρειες

Τέλος καλό όλα καλά! Υπέροχο ταξίδι σε όχι πολυταξιδεμένες διαδρομές, μέσα σε υπέροχη και πλούσια πολυποίκιλη φύση κατά κύριο λόγο και οικονομικά. Οι διαδρομές μοτοσυκλετιστικά είναι οτι καλύτερο κάναμε και θα τις έβαζα δίπλα στις διαδρομές της Ρουμανίας (τρανσαλπίνα και τρανσφαγκαράσαν)

Δεν χρησιμοποιήσαμε roaming αφού όλες αυτές οι χώρες πλην Κροατίας έχουν πολύ ακριβές χρεώσεις. Οπότε είχαμε φορτώσει τους ανάλογους χάρτες στο maps.me που μας έβγαλε κάποια λάθη και δεν έβρισκε κάποια καταλύματα.

Τα διαμερίσματα φτηνά γύρω στα 30 ευρώ το τρίκλινο και πολύ καλά. Το καλύτερο στο Μόσταρ (2,3 χλμ από την γέφυρα -χρειάζεται και λίγο περπάτημα όχι συνέχεια καβάλα στη μηχανή! :-)) που εκτός από σχεδόν καινούργιο ο οικοδεσπότης είχε γλυκίσματα και ποτά!!!

Τέλειο και στη Νις (κέντρο με ιδιωτικό πάρκινγκ), Γενικά δεν είχαμε θέματα με το παρκινγκ. Το πιο δύσκολο στο Σεράγεβο γιατι ήταν ψηλά σε αρκετά απότομα ανηφορικά σοκάκια αλλά μας αντάμειψε η χαρά και η φιλοξενία του οικοδεσπότη.

Φαγητά τίποτα ιδιαίτερο ίσως δεν κάναμε σωστές παραγγελίες εκτός από Νις! Φθηνά όπως και τα ποτά και η βενζίνη.

Είχαμε προμηθευτεί ενδοεπικοινωνία Snell 2 μια σουηδική απο το XLmoto όχι γνωστή γύρω στα 80 ευρώ. Όμως επικοινωνούσαμε ταυτόχρονα και οι τρείς και σε μακρινή σχετική απόσταση 500-800μ με ορατότητα ο ένας με τον άλλον και σε χαμηλές ή μέτριες ταχύτητες γύρω στα 80-90. Όταν τρέχαμε στην εθνική οδό πάνω από 100 είχε φασαρία δεν ακούγαμε ο ένας τον άλλον. Συστήνεται σαν φθηνή επιλογή καθότι είναι πολύ χρήσιμη στις πόλεις και στις χαλαρές διαδρομές όπου συνομιλείς άνετα. Στις ψηλές ταχύτητες της εθνικής οδού άκουγα μουσική μέσω bluetooth από το κινητό για να σπάσει η μονοτονία…

Βενζίνη παντού φτηνότερη από Ελλάδα και μάλιστα με διαφορά! Οι μηχανές (Honda Nc750 DCT mod 2014, Honda 500 cbx mod 2016 και BMW 800 mod 2009) απροβλημάτιστες και συντροφιά εδώ και αρκετά χρόνια. Έχει μάθει η μία την άλλη και πάνε σαν τα άλογα παρέα 🙂

Ευχαριστώ πολύ τους φίλους μου συνταξιδιώτες Νίκο και Νίκο στους οποίους ανήκουν και οι φωτο και εύχομαι σύντομα πάλι στους δρόμους!